Pilanesberg en Pretoria

Op zaterdag 18 maart ben ik samen met Anne naar Pilanesberg gereden, gelukkig nog met harde banden! De vrijdagmiddag daarvoor hebben we de auto opgehaald bij Avis, zij hebben een haal- en brengservice, ideaal want het is een aantal kilometer naar het kantoor van Avis toe. Samen met één man personeel hebben we de auto gecontroleerd op beschadigingen en dergelijke, auto leek in orde. De paar krasjes die we zagen werden genoteerd op het huurcontract. Wat bleek nu, we rijden een paar honderd meter verderop de parkeerplaats op van de MooiRivier Mall, en er wordt naar onze autoband gewezen: slappe band. Er zat een grote spijker in de band, waardoor we hem gelijk moesten laten plakken bij het tankstation.
Alleen de reis er naartoe had me al kippenvel bezorgd, op een positieve manier. We zijn iets na 5:00 uur vertrokken, en onderweg was dus de zonsopkomst te zien. Op dat moment reden we langs een gebied met grote vlaktes met zo’n gelig gras, er stonden slechts enkele bomen, en daar kwam de rode zon achter tevoorschijn, ik vond het een echt Afrika landschap. Het was echt een mooi gezicht.

Om 8:00 uur hadden Anne en ik met onze gids afgesproken bij de Bakgatla gate, één van de ingangen rondom Pilanesberg, maar daar kwamen we uiteindelijk pas om 8:30 uur aan. Het was langer rijden dan we dachten, de wegen waren op sommige stukken erg slecht waardoor we niet zo hard konden rijden, we zijn een keer verkeerd gereden, en we hadden in eerste instantie ook nog de verkeerde ingang genomen. Heel toevallig, en gelukkig, was onze gids ook te laat.
In totaal heb ik vier safari’s gedaan, waarvan drie met onze privé gids Ryan: zaterdagochtend, zaterdagmiddag, en zondagochtend om 6:00 uur. Zaterdagavond vanaf 17:00 zijn we met Nyiko op safari tour gegaan. Dit was samen met nog 11 andere mensen. En die safari was echt het mooiste van allemaal. Natuurlijk is dit ook een betere tijd om dieren te spotten dan ’s middags in de hete zon. Ik heb allerlei dieren gezien tijdens de vier safari’s, maar het meest bijzondere was om de olifant, neushoorn, en de zebra van heel erg dichtbij te zien, én ondanks dat het niet van heel dichtbij goed te zien was, de luipaard. Helaas is een goede foto ook niet gelukt, het is dat ik weet waar het in de bosjes zit maar anders herken je er geen luipaard in. Ik heb gezien dat hij achter ons de weg over stak, vóór de auto die achter ons reed door, balen dat wij daar niet nog even waren blijven staan. Toch kan ik niet anders zeggen dan dat dit echt een super ervaring was! Het was echt heel bijzonder. Ik heb overigens ook echt gekampeerd daar, niet in het wild maar gewoon achter hekken. Onze gids had tenten bij zich en had eten voor ons verzorgd op de braai toen we terug kwamen van de avondsafari rond 21:00 uur.

Vanwege Human Rights Day was het een lang weekend, ook maandag en vrijdag had ik vrij. Maandagochtend ben ik met Anne naar de Vaal Dam gereden, wat tegen viel eigenlijk. Ik had verwacht dat het toeristisch zou zijn en dat er recreatie was. Maar in plaats daarvan voelde ik me juist niet op het gemak om daar eens aan de waterkant te gaan zitten. Bij een hotel hebben we uiteindelijk in de tuin aan de waterkant even de benen gestrekt. Vervolgens zijn we verder gereden naar het Vredefort Dome. Een meteoriet is daar miljoenen jaren geleden ingeslagen waardoor er een krater is gevormd met vele heuvels. Dit was dus een mooi gebied om in rond te rijden. Parys is een mooi kunststadje dat daar heel dichtbij in de buurt ligt. Daar hebben we een terrasje gedaan, de terrasjes waren echt heel schattig, zijn we wat winkeltjes in gegaan en hebben we gegeten. Eigenlijk was ons plan om naar de Golden Gate te gaan, maar aangezien we beiden kapot waren van ons avontuur in Pilanesberg leek dat ons niet verstandig. Alleen heen en terug zou het dan al 8 uur rijden zijn voor mij. We gaan hier nog wel naartoe, maar dan een keer met overnachting daar in de buurt. De vrije dinsdag was bedoeld als een relax dagje. Ik heb gezellig met Anne een film gekeken met een wijntje, biltong en kaas.

Afgelopen weekend ben ik met Anne naar Pretoria geweest, de hoofdstad van Zuid-Afrika. Dit keer hoefde ik er niet meer aan te wennen dat ik links moet rijden en met links moet schakelen, nee nu moest ik er aan wennen dat aan de rechterkant van het stuurt mijn knipperlichten zaten. In de vorige auto, Volkswagen Polo zat dit links zoals in Nederland, maar in de Hyundai Accent zaten ze rechts. Dus ik heb nogal eens mijn ruitenwisser aangezet in plaats van richting aangegeven. Op zaterdag rond 9:30 uur zijn we aan gekomen in Hotel 224 waar we een kamer hadden geboekt. Vanuit daar zijn we gaan wandelen naar Church Square, oftewel het Kerkplein, het historische centrum van Pretoria, maar dit was veel minder mooi dan dat ik me had voorgesteld. Het was daar ook totaal niet toeristisch. Wel waren er op een gegeven moment mensen aan het dansen en werd er op een djembé gespeeld op het plein. Een beveiliger van het hotel gaf ons de tip om naar de Union Buildings te gaan op zo’n vijf minuten afstand vanaf het hotel, en dat was uiteindelijk het allermooiste van Pretoria. De stad opzich was erg vies, en het was geen fijne stad om in rond te wandelen. Anne en ik hadden expres maar één tas meegenomen zodat we er maar op eentje hoefden te letten, en verder zoveel mogelijk geprobeerd waardevolle spullen weg te stoppen in kleding. We waren echt toeristen in die stad, en zeker omdat we bijna de enige blanken waren vielen we op en voelden we ons een beetje als aas. Toeristen hebben geld en vaak ook waardevolle spullen bij zich. We zijn dan ook niet lang in de stad gebleven, in plaats daarvan hebben we cocktails gedronken aan de bar bij ons hotel. En ook hebben we in het hotel avond gegeten. Het was ons op voorhand al afgeraden na 17:00 uur nog buiten op straat te zijn. Het eten in het hotel was behoorlijk tegengevallen, maar verder hebben we ons daar prima vermaakt.
Zondagochtend hebben we ontbeten in het hotel en daarna zijn we naar de Zoo van Pretoria geweest. Veel dieren gezien daar, maar dat was natuurlijk lang niet zo bijzonder als de wilde dieren het weekend daarvoor haha. Vervolgens zijn we nog naar het Voortrekker Monument en het Voortrekker Museum geweest in Pretoria. Het Voortrekker Monument herdenkt de Afrikaanse boeren die de Kaap verlieten en Zuid-Afrika rondtrokken om te ontsnappen aan de Britse overheersing, en het museum gaf vooral een beeld van hoe het leven toen was. Dat was wel interessant, en vanaf hoog bovenop het gebouw kon je uitkijken over de hele stad. Via de Magaliesberg Mountains, een grote bergketen van zo’n 160 km lang, zijn we terug gereden naar Potchefstroom. Een route met onderweg veel mooie natuur.

Gisteren heb ik een rugby wedstrijd meegemaakt op nationaal niveau, de Varsity Cup. Rugby is hier echt heel groot en belangrijk. Het team van NWU moest spelen tegen het team van de universiteit van Pretoria. NWU-Pukke tegen Tuks. Helaas verloren we, maar alsnog was het echt indrukwekkend om een wedstrijd mee te maken. Het gaat niet alleen maar om de wedstrijd, het is echt een hele happening en dat was echt leuk om te zien. Er werd muziek gemaakt vooraf aan de wedstrijd, er waren cheerleaders, mascottes, met parachutes kwamen mensen naar beneden, met Harley motors kwamen er mensen het veld op, en dan werden er tussendoor ook nog wat spelletjes gespeeld en de uitslag van een missverkiezing werd bekend gemaakt, en dat was nog lang niet alles.

Wat betreft mijn onderzoek, ik heb in ieder geval voldoende observatie-uren in het vooruitzicht. Uiteindelijk zal dit zo’n 30 uur worden in totaal. Dat is natuurlijk nog lang niet alles, want ook interviews zal ik moeten afnemen met de docenten, en ik wil bepaalde belangrijke mensen spreken die over het beleid gaan, en mensen die me meer kunnen vertellen over de vertaal-services die de universiteit aanbiedt. Lessen die live worden vertaald van het Afrikaans naar het Engels bijvoorbeeld. De studenten die dan een vertaling willen kunnen een koptelefoon opzetten. Ik heb nog maar in één les geobserveerd en dat was zonder vertaler, dus ik zal nog moeten ervaren hoe dat er aan toe gaat.

Ik zou zeggen kijk vooral even naar mijn foto’s die gemaakt zijn in Pilanesberg! Ik kan alleen maar zeggen: wat een mooie ervaring is dit hier in Zuid-Afrika tot nu toe, en leuk om jullie reacties te lezen onder mijn blog!